ارزیابی همکاری بین حرفه‌ای اعضای تیم درمان: روانسنجی روبریک سنجش همکاری بین حرفه‌ای و پایلوت آن

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسنده

گروه آموزش پزشکی، مرکز مطالعات و توسعه آموزش علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران. دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران

چکیده

زمینه و هدف: توسعه آموزش و ارزیابی همکاری بین حرفه‌ای در سیستم‌های آموزش علوم پزشکی در جهت ارائه بهتر خدمات سلامت اهمیت دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی همکاری بین حرفه‌ای اعضای تیم درمان در اورژانس با استفاده از روبریک سنجش همکاری بین حرفه‌ای انجام شده است. در این مطالعه روانسنجی روبریک سنجش همکاری بین حرفه‌ای (روایی، پایایی و تحلیل عاملی تاییدی) نیز انجام شده است.
روش­ها: مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر در دو فاز انجام شد. در فاز اول، روایی محتوایی، صوری و سازه‌ای روبریک سنجش همکاری بین حرفه‌ای تایید شد. این ابزار شامل 17 گویه در شش بعد اساسی همکاری بین حرفه‌ای شامل ارتباطات، همکاری، نقش و مسئولیت، کارتیمی، همکاری با بیمار و خانواده وی و مدیریت تعارض است. پایایی روبریک با استفاده از انسجام درونی و تکرارپذیری (با استفاده از رویکرد آزمون- بازآزمون در دو هفته متوالی) بررسی شد. تحلیل عاملی تاییدی از روش برآوردیابی ML از نرم افزار EQS استفاده شده است. در فاز دوم ارزیابی همکاری بین حرفه‌ای از طریق مشاهده مستقیم اعضای تیم درمان بخش اورژانس (شامل 70 نفر از دستیاران، کارورزان و پرستاران) انجام شد. همچنین همکاری بین حرفه‌ای اعضای تیم درمان با استفاده از آزمون‌های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) آنالیز و از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه برای مقایسه بین گروه‌ها استفاده شده است.
یافته‌ها: با توافقِ کلیه شرکت کنندگان (18 نفر از اعضای هیئت علمی آموزش پزشکی، آموزش پرستاری و متخصصین بالینی) روایی محتوایی و صوری ابزار تایید شد (CVR> 0/49، 0/70<CVI). پایایی ابزار نیز با آلفای کرونباخ =0/89 و ICC=0/80 تایید شد. مقدار شاخص‌های GFI و AGFI برابر 0/9 گزارش شد. مقدار شاخص CFI برابر 0/967 و مقدار شاخص RMSEA برابر 0/06 با فاصله اطمینان 90 درصد به شکل (0/073– 0/047) تعیین شد. مقدار شاخص 195/78=χ2 با درجه آزادی 104=df بود (P<0.001). همچنین شاخص 1/88= X2/df گزارش شد. لذا ساختار روبریک با 17 سوال در 6 حیطه تایید شد. میانگین عملکرد اعضای تیم درمان بخش اورژانس (شامل 70 نفر از دستیاران، کارورزان و پرستاران) با میانگین (17/53) 63/35 گزارش شد. تفاوت معنی داری بین عملکرد سه گروه (پرستاران، کارورزان پزشکی و دستیاران) وجود داشته است (P=0.03).
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد نمرات همکاری بین حرفه‌ای شرکت کنندگان در سطح پایین تر از حد مورد انتظار تعیین شد. پیشنهاد می‌گردد به منظور بهبود همکاری بین حرفه‌ای در بین ارائه دهندگان خدمت در محیط مورد بررسی، دوره‌های آموزش دانشگاهی و آموزش مداوم به صورت بین حرفه‌ای برنامه ریزی و اجرا گردد. باتوجه به تایید روایی و پایایی روبریک سنجش همکاری بین حرفه‌ای، می‌توان در سنجش همکاری بین حرفه‌ای شرکت کنندگان از روبریک استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها


1. WHO. Framework for Action on Interprofessional Education& Collaborative Practice the Health Professions Network Nursing and Midwifery Office within the Department of Human Resources for Healthretrive Available at: http://wwwwhoint. 2. Reeves S, Fletcher S, Barr H, Birch I, Boet S, Davies N, et al. A BEME systematic review of the effects of interprofessional education: BEME Guide No. 39. Medical teacher. 2016 ;38(7):656-68. 3. Davis MH, Amin Z, Grande JP, O’Neill AE, Pawlina W, Viggiano TR, et al. Case studies in outcome-based education. Medical Teacher. 2007; 29: 717-722. 4. Harden RM. Outcome-Based Education: the future is today. Medical Teacher. 2007;29:625-9. 5. Frank JR, Danoff D. The CanMEDS initiative: implementing an outcomes-based framework of physician competencies. Medical teacher. 2007;29 (7):642-7. 6. Swing SR. The ACGME outcome project: retrospective and prospective. Medical teacher. 2007; 29(7):648-54. 7. Frank J, Snell LS, Cate OT, Holmboe ES, Carraccio C, Swing Sr, et al. Competency-based medical education: theory to practice. Medical Teacher. 2010;32 638-45. 8. Curran V, Casimiro L, Banfield V, Hall P, Lackie K, Simmons B, et al. Research for interprofessional competency-based evaluation (RICE). Journal of Interprofessional care. 2009 ;23(3):297-300. 9. Hayward M, Curran V, Curtis B, Schulz H, Murphy S. Reliability of the Interprofessional Collaborator Assessment Rubric (ICAR) in Multi Source Feedback(MSF) with post-graduate medical residents. BMC Medical Education. 2014;14(1049): 1-9. 10.Oates M, Davidson M. A critical appraisal of instruments to measure outcomes of interprofessional education. Medical Education. 2015;49:386-98. 11. Curran V, Hollett A, Casimiro l. Development and validation of the interprofessional collaborator assessment rubric (ICAR). Interprofessional Care. 2011; 25:339-44. 12. DeVon HA, Block ME, Moyle‐Wright P, Ernst DM, Hayden SJ, Lazzara DJ, et al. A psychometric toolbox for testing validity and reliability. Journal of Nursing scholarship. 2007;39(2):155-64. 13. Afrasibai A, Yaghmaie F, Abdoli S, Abed Saiedy Z. Research tool translation and cross-cultural adaptation. Advances in nursing & midwifery. 2006;16(54):58-67. 14. Keshmiri F, Ponzer S, Sohrabpour A, Farahmand S, Shahi F, Bagheri-Hariri S, et al. Contextualization and validation of the interprofessional collaborator assessment rubric (ICAR) through simulation: Pilot investigation. Med J Islam Repub Iran. 2016 30(403):1-8. 15. Lawsche C. A quantitative approach to content validity. Pers Psychol. 1975;28(4):563-75. 16. Waltz C, Bausell R. Nursing research: Design, statistics, and computer analysis (2 ed). Philadelphia: F. A. Davis Company. 1983. 17. Aghamolaei T, Tavafian S, Ghanbarnejad A. Relationship between Perceived benefits/barriers and decisional balance with stages of change for physical activity among high school students in Bandar Abbas. Hayat. 2011;18(4):69-80. 18. Canadian Interprofessional Health Collaborative (CIHC). A national interprofessional competency framework. Available at: http://www.cihc.ca 19. Interprofessional Education Collaborative. Core competencies for interprofessional collaborative practice: Report of an expert panel. Washington, D.C. Interprofessional Education Collaborative. 2011. Available at: www.aacn.nche.edu. 20. Varpio L, Bader KS, Meyer HS, Durning SJ, Artino AR, Hamwey MK. Interprofessional healthcare teams in the military: a scoping literature review. Military medicine. 2018;183(11-12):e448-e54. 21. Suter E, Arndt J, Arthur N, Parboosingh J, Taylor E, Deutschlander S. Role understanding and effective communication as core competencies for collaborative practice. Journal of interprofessional care. 2009 ;23(1):41-51. 22. Ravanipour M, Vanaki Z, Afshar L, Azemian A. The standards of professionalism in nursing: the nursing instructors’ experiences. Evidence based care journal. 2014;4(10):27-40. 23. Vafadar Z, Vanaki Z, Ebadi A. Barriers to Implementation of team care and interprofessional education: the viewpoints of educational managers of Iranian health system. Iranian Journal of Medical Education. 2015;14(11): 936-49. 24. Canadian Interprofessional Health Collaborative. Interprofessional Education & Core Competencies, Literature Review. Available at: http://www. cihc.ca. 25. Dyrbye LN, Shanafelt TD. Physician burnout: a potential threat to successful health care reform. JAMA. 2011;305(19):2009-10. 26. Murray B, Judge D, Morris T, Opsahl A. Interprofessional education: A disaster response simulation activity for military medics, nursing, & paramedic science students. Nurse Educ Pract. 2019;39:67-72. 27. D'Angelo MR, Saperstein AK, Seibert DC, Durning SJ, Varpio L. Military interprofessional health care teams: how USU is working to harness the power of collaboration. Military medicine. 2016;181 (11):1404-6.