اهداف: هدف از این پژوهش بررسی میزان سلامت روانی و عزت نفس دانشجویان سال اول و آخر یک آموزشگاه نظامی بود.
روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع علمی- مقایسه‌ای بود. تعداد 55 نفر از دانشجویان سال اول و 55 نفر از دانشجویان سال آخر یک آموزشگاه نظامی به صورت داوطلبانه برای حضور در تحقیق انتخاب شدند، که همگی پرسشنامه سلامت روانی (GHQ-28) و فرم اصلاح شده پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل در سطح معنی‌داری 95/0 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد، که دانشجویان سال آخر از بین مقیاس‌های سلامت روانی، در علائم اضطراب و اختلال خواب، و نیز علائم افسردگی به میزان معنی‌داری در شرایط بهتری نسبت به دانشجویان سال اول قرار داشتند، اما تفاوت معنی‌داری از لحاظ نمرات عزت نفس مشاهده نشد. از سوی دیگر بین سلامت روانی و عزت نفس هر دو گروه دانشجویان سال اول و آخر ارتباط معنی‌داری وجود دارد (05/0p < ).
نتیجه‌گیری: برنامه‌ها و فرآیند آموزشی موجود در این آموزشگاه موجب ارتقاء سلامت روانی دانشجویان شده است، که این امر خود موجب افزایش عزت نفس آنها نیز خواهد شد. با توجه به قرار گرفتن دانشجویان در سنین جوانی و احتیاج به شکل‌گیری شخصیت و ثبات در عرصه‌های مسوولیت پذیری‌های آینده، و نیز با توجه به ماهیت برنامه‌های آموزشی موجود، این افراد نیاز بالایی به انجام فعالیت‌های جسمانی و حرکتی دارند. زیرا فعالیت جسمانی باعث بهبود سلامت روانی و بالا رفتن عزت نفس در آنها می شود.
.
)