اثربخشی هشت هفته تمرینات ورزشی در آب بر تعارضات زناشویی و خودتنظیمی هیجانی جانبازان غیرفعال شهر ایلام

زمینه و هدف: امروزه تأثیرات مثبت فعالیت‌های ورزشی به‌عنوان یک روش غیر دارویی بر همگان روشن است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی هشت هفته تمرینات ورزشی در آب بر تعارضات زناشویی و خودتنظیمی هیجانی جانبازان غیرفعال شهر ایلام انجام شد.
روش‌ها: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش ­آزمون-پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه جانبازان شهر ایلام می‌باشد که از این تعداد 28 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه در دو گروه آزمایش (14 نفر) و کنترل (14 نفر) به‌عنوان نمونه انتخاب شد. جلسه‌های تمرین در آب به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 70 دقیقه، با گروه آزمایش برگزار شد. در این مدت، گروه کنترل در هیچگونه برنامه تمرینی خاصی شرکت نکردند. جهت گردآوری داده‌ها از دو روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده گردید؛ بدین ترتیب که به‌منظور جمع‌آوری پیشینه و مبانی نظری پژوهش از روش کتابخانه‌ای و برای گردآوری داده‌ها از دو پرسشنامه استاندارد تعارضات زناشویی ثنایی‌ذاکر و براتی (1387) و خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010) استفاده شد که روایی و پایایی آن‌ها نیز مورد تأیید قرار گرفت. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره به کمک نرم­افزار SPSS نسخة 24 استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل (در سطح اطمینان 95 درصد) بعد از تمرینات ورزشی در آب در متغیر خودتنظیمی هیجانی تفاوت معناداری وجود دارد (0/004≥P)، اما در متغیر تعارضات زناشویی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/141≥P). بنابراین تمرینات ورزشی در آب بر خودتنظیمی هیجانی گروه آزمایش تأثیر معناداری دارد، اما بر تعارضات زناشویی تأثیر معناداری ندارد.
نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی در آب باعث بهبود خودتنظیمی هیجانی جانبازان می‌شود؛ لذا بنیاد شهید و امور ایثارگران می‌تواند از این روش مداخله به‌منظور ارتقای خودتنظیمی هیجانی جانبازان استفاده نماید.