چالش های مدیریت تریاژ بیولوژیک در پاندمی کووید-۱۹: موانع و راهکارها

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 مرکز تحقیقات گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

2 مرکز تحقیقات سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

3 مرکز تحقیقات نفرولوژی و ارولوژی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

4 مرکز تحقیقات تروما، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف: تغییرات ماهوی اپیدمی کووید-١٩ در سراسر جهان و همه‌گیری آن، بارها مدیریت و پروتکل‌های تشخیصی و حتی درمانی را دستخوش تغییر نمود. منظور از تغییر مفهوم تریاژ در‌ واقع تعدیل روند تریاژ عادی بیمارستانی به تریاژ خاکستری و دو لایه است. در این مطالعه به ارزیابی میدانی نقاط قوت و ضعف مدیریت و تریاژ بیماران کووید-١٩ و طراحی الگوی تریاژ بیولوژیک در یک بیمارستان منتخب نظامی پرداخته شده است.
روش‌ها: این تحقیق به لحاظ هدف از نوع توصیفی و به لحاظ روش، یک مطالعه کیفی است که با روش دلفی انجام شد. جامعه مورد ‌مطالعه، متخصصین و نخبگان مرتبط با درمان کووید-١٩، شامل متخصصین طب اورژانس، عفونی، داخلی، ریه و بیهوشی و نیز کارشناسان و مدیران ارشد بیمارستانی در کمیته علمی کرونای دانشگاه بودند. نمونه‌گیری به روش هدفمند و با روش در دسترس انجام شد. با استفاده از بحث گروهی متمرکز، پانل‌های تخصصی و مصاحبه‌های کیفی نظرات افراد اخذ گردید. تحلیل نتایج دلفی در سه مرحله با آنالیز محتوی برای شناسایی موضوعات اصلی و استفاده از شاخص‌های توافق جمعی انجام گردید.
یافته‌ها: با برگزاری پانل خبرگان نتایح یافته‌های پژوهش در پانل‌های کیفی، نتایج در قالب سه مقوله ارائه شد. ابتدا نقاط ضعف و قوت پروتکل‌های موجود و ابلاغی وزارت بهداشت شناسایی شد. سپس راهکار‌های اجرایی برای بهبود و ارتقای پروتکل ترپاژ در بیمارستان توسط متخصصین در کمیته علمی کرونا ارایه و در‌ نهایت الگوریتم اجرایی مورد توافق اکثریت خبرگان ارائه شد. جداسازی حداکثری بیماران از ابتدای ورود به واحد تریاژ خاکستری، استفاده از حداکثر ظرفیت اورژانس در پاندمی و بهره‌گیری از شیوه‌های هوم­کر در جهت تسریع روند ترخیص بیماران بهبودیافته از مهمترین ویژگی‌های الگوریتم پیشنهادی است.
نتیجه‌گیری: آموزش مناسب و تداوم این آموزش‌ها بر اساس آخرین یافته‌ها، جداسازی کامل محوطه تریاژ تا بستری بیماران کووید-۱۹، استفاده از سازه‌های مقاوم، توسعه تخت‌های پشتیبان در اورژانس و انجام مانور‌های آمادگی در پاندمی‌های بیولوژیک بر اساس یک الگوریتم منسجم حائز اهمیت ویژه‌ای است.

کلیدواژه‌ها