گاز اشکآور یا 2-کلروبنزیلیدین مالونونیتریل (2-Chlorobenzylidene malononitrile) یکی از پرکاربردترین تجهیزات برای کنترل اجتماعات است. هدف مطالعه حاضر بررسی سیستماتیک اثرات بالقوه گاز اشکآور بر سلامتی انسان است. سی و پنج مطالعه (25 گزارش موردی، 7 مطالعه توصیفی و 3 مطالعه تحلیلی) در این مقاله مروری بررسی شدند. در 25 مورد گزارش، 90 مورد مواجهه با گاز اشکآور و اثرات بالینی آنها ارائه شده است. میانگین سنی آنها 25/7 سال و 62 درصد جنسیت مرد بودند. از اثرات بالینی می‌توان به 61 درصد موارد پوستی، 40 درصد تنفسی، 57 درصد چشمی اشاره کرد. همچنین بیشترین آسیب مربوط به اثرات طولانی‌مدت بر سلامتی افراد قرار گرفته در معرض فضای بسته میباشد. نتایج توصیفی و تحلیلی نرخ آسیب را بین 30 تا 60 درصد نشان داده است. جدا از اثرات بالینی گذرا، گاز اشکآور می‌تواند اثرات پایدار و جدی بر سلامت انسان داشته باشد. عوامل تقویتکننده برای آسیب شدیدتر شامل شرایط محیطی، زمان قرارگرفتن در معرض گاز اشکآور و غلظت‌های بیشتر عامل شیمیایی در فضاهای بسته میباشد. با توجه به نتایج، علائم و عواقب خطرناکی برای سلامتی افرادی مثل کارکنان پلیس به جهت استفاده طولانی‌مدت از گاز اشکآور وجود خواهد داشت که در آینده زمینه‌ساز بیماری‌های لاعلاج و کشنده متعددی می‌تواند باشد.
)