زمینه و هدف: ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی به دلیل شیفت‌های کاری مختلف حجم کاری بالایی دارند، بنابراین همیشه در معرض افزایش اختلالات خواب، کاهش تاب آوری و در نتیجه کاهش رضایت شغلی هستند. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین بار ذهنی کار، فرسودگی شغلی، رضایت شغلی، تاب آوری و اختلالات خواب در میان پرستاران در سال 1400 است. روش‌ها: جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان پرستاری یک بیمارستان تخصصی و فوق‌تخصصی شهر تهران به تعداد 1000 نفر بود. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 278 نفر محاسبه شد که به روش در دسترس و بر اساس معیارهای خروج 274 نفر حجم نمونه نهایی این مطالعه بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه NASA-TLX، پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاخ (MBI)، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا (MSQ)، پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ و پرسشنامه تابآوری(CD. RSC) بود. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 25 و AMOS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در این پژوهش 171 نفر زن (62/4 درصد) و 103 نفر مرد (37/6 درصد) بررسی شدند.بر اساس شاخص های برازش 1/650=CFI=0/912, TLI=0/906, RMSEA=0/049, χ2/df برازش خوبی بین مدل و داده‌های به دست آمده مشاهده شد. نتایج ارائه شده حاکی از آن است که بار ذهنی کار تأثیر مثبت و معناداری بر فرسودگی شغلی دارد (P<0.001, β=0.202). همچنین تأثیر منفی بار ذهنی کار بر تابآوری (P<0.001, β=0.334) و رضایت شغلی (P<0.001, β=0.356) پذیرفته شده است. نتایج این مطالعه تأثیر مثبت بار ذهنی کار بر اختلالات خواب را تایید میکند (β=0.166, P<0.05). علاوه بر این، نتایج نشان داد که فرسودگی شغلی تأثیر مثبتی بر اختلالات خواب دارد (β=0.153,P<0.05). نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود با برنامه‌ریزی، آموزش و مدیریت درست فاکتورهای بررسی شده در این مطالعه می توان در جهت افزایش سلامت پرستاران و بالتبع بالابردن ارائه خدمات آن ها به بیماران نقش مهمی ایفاد کرد.
)