پیش بینی اعتماد اجتماعی، خودکنترلی و خودکارآمدی بر اساس سطح فعالیت بدنی در جانبازان و معلولین

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

2 گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اراک، اراک، ایران

چکیده

زمینه و هدف: اختلالات جسمانی و روانی، به وفور در جانبازان و معلولین مشاهده شده و علاوه بر ایجاد نگرانی، تاثیرات بسیار نامطلوبی بر جنبه­ های مختلف زندگی آن ­ها می­ گذارد. با توجه به این که سلامت جسمانی و روانی، هرکدام به سهم خود می ­توانند در سلامت عمومی جانبازان و معلولین سهم بسزایی داشته باشند، پرداختن به این ابعاد ضروری به نظر می ­رسد. لذا هدف پژوهش حاضر پیش ­بینی اعتماد اجتماعی، خودکنترلی و خودکارآمدی بر اساس سطح فعالیت ­بدنی در جانبازان و معلولین بود.
روش‌ها: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را جانبازان و معلولان استان یزد تشکیل دادند که از این بین تعداد 109 نفر (62 جانباز و 47 معلول) به عنوان نمونه آماری به روش دردسترس انتخاب شدند. جهت بررسی متغیرهای پژوهش از مقیاس ­های فعالیت ­بدنی شارکی (1997)، خودکنترلی تانجی (2004)، اعتماد اجتماعی صفاری ­نیا و شریف (1389) و خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. داده­ ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین میزان ارتباط بین متغیرها و رگرسیون خطی ساده برای پیش‌بینی متغیرها تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته­ ها نشان داد که نمرات سطح فعالیت ­بدنی به­ طور معناداری قابلیت پیش ­بینی متغیرهای خودکنترلی (0/39=r) و اعتماد اجتماعی (0/31=r) را در جانبازان و معلولین دارا می باشد (0/01>P). اما سطح فعالیت ­بدنی با توجه به همبستگی پایین با متغیر خودکارآمدی (0/14=r)، قابلیت پیش­ بینی معنادار این متغیر را دارا نمی ­باشد (0/19=P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پیشنهاد می ­شود برنامه­ ریزی­ های مناسب جهت حضور شرکت افراد جانباز و معلول در فعالیت ­های بدنی منظم به منظور افزایش خودکنترلی و اعتماد اجتماعی و در نتیجه افزایش کیفیت زندگی مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها