مطالعه سرواپیدمیولوژی هیداتیدوزیس به روش الایزا با استفاده از AgB در پرسنل نظامی

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

2 گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران

3 گروه اپیدمیولوژی و آمار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

4 دانشکده پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، شاهرود، ایران

5 گروه انگل و قارچ شناسی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

6 مرکز تحقیقات ویروس شناسی کاربردی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف: هیداتیدوزیس نوعی بیماری انگلی مهم است که توسط مرحله لاروی اکینوکوکوس گرانولوزوس ایجاد می­‌شود. این بیماری یکی از مشکلات بهداشتی مهم در نقاط مختلف جهان از جمله ایران است. بیماری در ارگان‌­های مختلف بویژه در کبد و ریه­‌ها سبب ایجاد عوارض متعدد می­‌شود. به نظر می‌­رسد نیروهای نظامی به دلیل حضور در ماموریت­‌های مختلف در شرایط اقلیمی، جغرافیایی و امنیتی متفاوت از خطر آلودگی بالایی برخوردار باشند. این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع سرمی هیداتیدوزیس در پرسنل یک واحد نظامی اجرا گردید.
روش‌ها: طی یک مطالعه مقطعی که در سال 1399 انجام شد، آنتی‌­ژن B (AgB) به روش Oriol از مایع کیست هیداتید گوسفندی (HCF) تهیه شد. تعداد 205 نمونه سرم تهیه و به روش الایزا با استفاده از آنتی‌­ژن B مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: از 205 نمونه مورد بررسی، 30 مورد (14/6%) به روش الایزا با استفاده از آنتی‌­ژن B پاسخ مثبت نشان دادند. بیشترین موارد مثبت در پرسنل 39-30 ساله (63/3%)، مشغول به کار در رده عملیاتی (76/7%)، با 20-11 سال سابقه خدمت (43/3%)، دارای تحصیلات دانشگاهی (96/7%) و ساکن در مناطق شهری (80%) مشاهده شد. علاوه بر این افراد مصرف­‌کننده آب چشمه/ جوشیده/ معدنی (53/3%) که برای شستشوی سبزیجات از نمک و سرکه (50%) استفاده می­‌کردند، بالاترین میزان سرم مثبت را داشتند. بر اساس تجزیه و تحلیل آماری، بین متغیرها و مثبت بودن تست الایزا با آنتی‌­ژن B رابطه معناداری وجود نداشت (0/05P>).
نتیجه‌گیری: شیوع سرمی بالای آنتی‌­بادی­‌های IgG ضد آنتی‌ژن B کیست هیداتید در نیروهای نظامی، اهمیت برنامه­‌های آموزشی بهداشتی با کیفیت بالا را در این جوامع نشان می‌­دهد. غربالگری و پیگیری وضعیت افراد دارای سرم مثبت نیز توصیه می­‌شود.

کلیدواژه‌ها


1. Eckert J, Gemmell MA, Meslin FX, Pawlowski ZS, Organization WH. WHO/OIE manual on echinococcosis in humans and animals: a public health problem of global concern. World Organisation for Animal Health; 2001. 2. Deplazes P, Rinaldi L, Rojas CA, Torgerson PR, Harandi MF, Romig T, et al. Global distribution of alveolar and cystic echinococcosis. Advances in Parasitology. 2017;95:315-493. https://doi.org/10.1016/bs.apar.2016.11.001. 3. World Health Organization, 2020. Foodborne Disease Burden Epidemiology Reference Group. https://www.Who.Int/News-Room/Fact-Sheets/Detail/Echinococcosis. 4. Fasihi Harandi M, Budke CM, Rostami S. The monetary burden of cystic echinococcosis in Iran. PLOS Neglected Tropical Diseases. 2012;6(11):e1915. https://doi.org/10.1371/journal.pntd.0001915. 5. Sadjjadi SM. Present situation of echinococcosis in the Middle East and Arabic North Africa. Parasitology International. 2006;55:S197–202. https://doi.org/10.1016/j.parint.2005.11.030. 6. Rokni MB. Echinococcosis/hydatidosis in Iran. Iranian Journal of Parasitology. 2009;4(2):1–16. 7. Torgerson PR, Deplazes P. Echinococcosis: diagnosis and diagnostic interpretation in population studies. Trends in Parasitology. 2009;25(4):164–70. https://doi.org/10.1016/j.pt.2008.12.008. 8. Zhang W, Wen H, Li J, Lin R, McManus DP. Immunology and immunodiagnosis of cystic echinococcosis: an update. Clinical and Developmental Immunology. 2012;2012. https://doi.org/10.1155/2012/101895. 9. Virginio VG, Hernandez A, Rott MB, Monteiro KM, Zandonai AF, Nieto A, et al. A set of recombinant antigens from Echinococcus granulosus with potential for use in the immunodiagnosis of human cystic hydatid disease. Clinical & Experimental Immunology. 2003;132(2):309–315. https://doi.org/10.1046/j.1365-2249.2003.02123.x. 10. Shambesh MK, Craig PS, Wen H, Rogan MT, Paolillo E. IgG1 and IgG4 serum antibody responses in asymptomatic and clinically expressed cystic echinococcosis patients. Acta Tropica. 1997;64(1–2):53–63. https://doi.org/10.1016/S0001-706X(96)00637-7. 11. Mohammadzadeh T, Sako Y, Sadjjadi SM, Sarkari B, Ito A. Comparison of the usefulness of hydatid cyst fluid, native antigen B and recombinant antigen B8/1 for serological diagnosis of cystic echinococcosis. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene. 2012;106(6):371–375. https://doi.org/10.1016/j.trstmh.2012.01.012. 12. Darabi E, Motavaseli E, Mohebali M, Rokni MB, Khorramizadeh MR, Zahabiun F, et al. Evaluation of a novel Echinococcus granulosus recombinant fusion B-EpC1 antigen for the diagnosis of human cystic echinococcosis using indirect ELISA in comparison with a commercial diagnostic ELISA kit. Experimental Parasitology. 2022;108339. https://doi.org/10.1016/j.exppara.2022.108339 13. Lightowlers MW, Liu D, Haralambous A, Rickard MD. Subunit composition and specificity of the major cyst fluid antigens of Echinococcus granulosus. Molecular and Biochemical Parasitology. 1989;37(2):171–82. https://doi.org/10.1016/0166-6851(89)90149-7. 14. Oriol R, Williams JF, Pérez E, Oriol C. Purification of lipoprotein antigens of Echinococcus granulosus from sheep hydatid fluid. American Journal of Tropical Medicine and Hygiene. 1971;20(4):569–74. 15. Mahmoudi S, Mamishi S, Banar M, Pourakbari B, Keshavarz H. Epidemiology of echinococcosis in Iran: a systematic review and meta-analysis. BMC Infectious Diseases. 2019;19(1):1–19. https://doi.org/10.1186/s12879-019-4458-5. 16. Zibaei M, Azargoon A, Ataie-Khorasgani M, Ghanadi K, Sadjjadi SM. The serological study of cystic echinococcosis and assessment of surgical cases during 5 years (2007-2011) in Khorram Abad, Iran. Nigerian Journal of Clinical Practice. 2013;16(2):221–5. doi: 10.4103/1119-3077.110156. 17. Esmaali Ghouraneh M, Saberi M, Farhadineko S, Ahmadi K, Yousefi R, Mohammadzadeh T. Seroepidemiological study of hydatid cyst using AgB by ELISA in patients admitted to central laboratory of Baqiyatallah Hospital. International Journal of Enteric Pathogens. 2019;7(1):15–18. doi :10.15171/ijep.2019.04. 18. Safari M, Hafezi F, Alinia MT, Karimi Zarchi AA, Tahernezhad A, Masoomi E, et al. Seroepidemiological study of hydatid cyst using AgB by ELISA in the military forces and their familis referred to the Imam Hossein Hospital Laboratory of kermanshah. MD thesis. 19. Baharsefat M, Massoud J, Mobedi I, Farahnak A, Rokni MB. Seroepidemiology of human hydatidosis in Golestan Province, Iran. Iranian Journal of Parasitology. 2007;2(2):20–24. 20. Ebrahimipour M, Rezaeian S, Shirzadi MR, Barati M. Prevalence and risk factors associated with human cystic echinococcosis in Iran. Journal of Parasitic Diseases. 2019;43(3):385–392. https://doi.org/10.1007/s12639-019-01102-w. 21. Moshfe A, Sarkari B, Arefkhah N, Nikbakht R, Shahriarirad R, Rezaei Z, et al. Seroepidemiological study of cystic echinococcosis in nomadic communities in the southwest of Iran: a population-based study. Journal of Immunoassay and Immunochemistry. 2019;40(2):183–192. https://doi.org/10.1080/15321819.2018.1547974. 22. Fallah M, Azimi A, Motavalli Haghi SM, Sarafraz N, Parsaei M, Hassanzadeh M, et al. Seroprevalence of Hydatidosis in Referrers to Laboratories of Khoda Afarin Health Center in East Azarbaijan, Iran, within 2018 to 2019. Avicenna Journal of Clinical Medicine. 2020;26(4):234–240. https://doi.10.29252/ajcm.26.4.234. 23. Hezarjaribi HZ, Fakhar M, Esboei BR, Soosaraei M, Ghorbani A, Nabyan N, et al. Serological evidence of human cystic echinococcosis and associated risk factors among general population in Mazandaran Province, northern Iran. Annals of medicine and surgery. 2017;18:1–5. https://doi.org/10.1016/j.amsu.2017.04.012. 24. Sharafi AC, Kheirandish F, Valipour M, Saki M, Nasiri E, Darjazini S. Seroepidemiology of human cystic echinococcosis among nomads of Lorestan province, Iran. Archives of Clinical Infectious Diseases. 2018;13(3). 25. Rahimi MT, Sharifdini M, Ahmadi A, Laktarashi B, Mahdavi SA, Kia EB. Hydatidosis in human and slaughtered herbivores in Mazandaran province, northern Iran. Asian Pacific Journal of Tropical Disease. 2011;1(3):212–5. https://doi.org/10.1016/S2222-1808(11)60031-5. 26. Rakhshanpour A, Harandi MF, Moazezi SS, Rahimi MT, Mohebali M, Mowlavi G, et al. Seroprevalence of human hydatidosis using ELISA method in Qom Province, central iran. Iranian Journal of Parasitology. 2012;7(3):10. 27. Ilbeigi P, Mohebali M, Kia EB, Saber-Inasab M, Aryaeipour M, Bizhani N, et al. Seroepidemiology of human hydatidosis using AgB-ELISA test in Isfahan city and suburb Areas, Isfahan Province, central Iran. Iranian Journal of Public Health. 2015;44(9):1219. 28. Gholami S, Tanzifi A, Sharif M, Daryani A, Rahimi MT, Mirshafiee S, et al. Demographic aspects of human hydatidosis in Iranian general population based on serology: A systematic review and meta-analysis. Veterinary world. 2018;11(10):1385-1396. doi: 10.14202/vetworld.2018.1385-1396. 29. Garedaghi Y, Bahavarnia S. Seroepidemiology of Human Hydatidosis by ELISA Method in East-Azarbaijan Province in Iran in Year 2009. irje. 2011;7(2):25–9. 30. Sarkari B, Hosseini F, Khabisi SA, Sedaghat F. Seroprevalence of cystic echinococcosis in blood donors in Fars province, southern Iran. Parasite Epidemiology and Control. 2017;2(1):8–12. https://doi.org/10.1016/j.parepi.2016.12.002.