همه‌گیری کووید-19 و نشانگان حاد تنفسی ناشی از آن، چالشی بی سابقه برای شناسایی داروهای مؤثر جهت پیشگیری و درمان آن ایجاد کرده است. با توجه به سرعت بالای همه گیری این بیماری و بالا بودن تعداد افراد در معرض خطر ابتلا، کادر درمانی نیاز به شواهدی دقیق در رابطه با درمان‌های دارویی مؤثر این عفونت دارند. درحال حاضر هیچ روش درمانی مؤثر برای درمان کووید-19 وجود ندارد. ولی سرعت گسترش دانش در مورد ویروس‌شناسی SARS-CoV-2 تعداد قابل توجهی از اهداف بالقوه دارویی را فراهم می‌کند. شواهد بدست آمده حاکی از این است که اطلاعات ارائه شده در خصوص میزان اثربخشی هیدروکسی کلروکین ضدو نقیض است ولی به نظر می‌رسد که داروی Remdesivir اگرچه تا کنون تاییدیه سازمان غذا و داروی ایالات متحده را نگرفته است ولی با فعالیت آزمایشگاهی قدرتمند خود در برابر این ویروس امیدوارکننده‌ترین درمان دارویی باشد. در کنار این نتایج برخی کارآزمایی‌های بالینی اثربخشی Oseltamivir را منتفی و مصرف کورتیکواستروئیدها را نیز با محدودیت‌های زیادی روبرو دانسته اند. همچنین شواهد بالینی فعلی، از مصرف مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین یا مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین در بیماران مبتلا به کووید-19 پشتیبانی نمی‌کنند.
همه‌گیری کووید-19 بزرگترین بحران بهداشت عمومی جهانی عصر حاضر از زمان شیوع آنفولانزای همه‌گیر در سال 1918 است. سرعت و حجم کارآزمایی‌های بالینی که برای بررسی روش‌های درمانی بالقوه برای کووید-19 آغاز شده است نشان دهنده نیاز مبرم به یافتن هرچه سریع‌تر درمان بهینه برای این معضل است که تاکنون بصورت قطعی مؤثر نبوده است.
)