ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از جابجایی بیمار در پرسنل بیمارستانی به روش DINO و PTAI در بیمارستان‌های منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسندگان

1 دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

2 گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای، دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار (Work-related Musculoskeletal Disorders) از مهم‌ترین عوامل تهدیدکننده سلامت پرسنل بیمارستانی دارای وظیفه جابجایی بیمار در بیمارستان بوده و از شیوع بالایی برخوردار است. به همین منظور این مطالعه باهدف ارزیابی ارگونومیکی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی در پرسنل بیمارستانی دارای وظیفه جابجایی بیمار شاغل در بخش‌های مختلف بیمارستان‌های منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران به روش DINO و PTAI انجام گرفت.
روش‌ها: این مطالعه مقطعی-تحلیلی در بین 245 نفر از پرسنل بیمارستانی دارای وظیفه جابجایی بیمار در بخش‌های مختلف 4 بیمارستان منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران در سال 1398 انجام گردیده است. در این مطالعه نوع نمونه‌گیری دو مرحله‌ای تصادفی خوشه‌ای بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه Body map < /span> و پرسشنامه‌های PTAI و DINO گردآوری گردید.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن افراد مورد مطالعه 6/9±7/37 سال به دست آمد. 2/72 درصد (177 نفر) افراد مورد مطالعه را مردان و 8/27 درصد (68 نفر) را زنان تشکیل دادند. نتایج نشان داد که 6/88 درصد (217 نفر) از افراد مورد مطالعه در طی 12 ماه گذشته حداقل در یکی از اندام‌های خود احساس درد و ناراحتی داشتند. کمردرد با 71 درصد (174 نفر)، شایع‌ترین ناراحتی اسکلتی-عضلانی در پرسنل مورد مطالعه بوده است. بیش‌ترین نمره PTAI با 8/69 درصد (171 نفر) در سطح دو (ناحیه زرد: نیازمند اقدامات ارگونومیکی) بود. همچنین 8/27 درصد (68 نفر) در سطح سه (ناحیه قرمز: سطح ارگونومیکی ضعیف) قرار داشت. بیش‌ترین نمره DINO با 6/57 درصد (141 نفر) در سطح دو (ناحیه زرد) و 6/41 درصد (102 نفر) در سطح سه (ناحیه قرمز) قرار داشت. بین نتایج حاصل از هر یک از شاخص‌های PTAI و DINO با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی ارتباط معناداری وجود ندارد (05/0<p < /span>). همچنین بین سطوح مختلف شاخص DINO با PTAI ارتباط معناداری وجود دارد (05/0>p < /span>).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه، هر دو روش PTAI و DINO می‌تواند ابزاری مناسب جهت ارزیابی نحوه انتقال بیمار ‌باشد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که افراد مورد مطالعه به دلیل ماهیت کارشان در معرض ریسک فاکتورهای دیگر اختلالات اسکلتی-عضلانی مانند وضعیت‌های نامناسب بدن حین کار، ایستادن‌های طولانی مدت و فشار کاری بالا در محیط کار بوده‌اند که نشان می‌دهد نیاز به مداخلات ارگونومیک و بهبود شرایط کاری پرسنل در اسرع وقت می‌باشد.

کلیدواژه‌ها