مروری بر 17 سال کاربرد مدل مراقبت پیگیر بر پیامدهای بیماری‌های حاد و مزمن: توصیف و ارزیابی کیفیت روش‌شناسی مقالات

نوع مقاله : مروری

نویسندگان

1 گروه بیهوشی و مراقبتهای ویژه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

2 مرکز تحقیقات تروما، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

3 مرکز تحقیقات آسیب‌های شیمیایی، انستیتو سیستم بیولوژی و مسمومیت‌ها، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

4 دپارتمان اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

5 گروه بیهوشی و مراقبتهای ویژه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

چکیده

زمینه و هدف: با توجه به شیوع گسترده انواع بیماری­های حاد و مزمن، پیشگیری یک امر ضروری و حیاتی می باشد. پرستاران به منظور ایفاء نقش و مسئولیت حرفه­ای خود نیازمند شناخت انتخاب­ها، نیازها و توانایی­های بیماران در واقعیت، درک ارتباطات و زمینه اجتماعی آنها هستند. مطالعه مروری حاضر با دو هدف 1. تعیین تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر پیامدهای بیماری­های حاد و مزمن و 2. توصیف و ارزیابی کیفیت روش­شناسی مقالات چاپ شده در این زمینه انجام شد.
روش ها: این مطالعه مروری سیستماتیک سال 2017 انجام شد. جستجوی سیستماتیک با استفاده از دستورالعمل PRISMA برای بازیابی تمام مطالعات ملی و بین المللی در زمینه مدل مراقبت پیگیر انجام شد.
یافته ها: در جستجوی اولیه متون، 3074 مقاله بازیابی شد که با توجه به راهنمای غربال PRISMA، این تعداد مقاله بازیابی شده به 51 مورد کاهش یافت. مطالعات نهایی شده از حیث نویسندگان، سال انجام، نوع پژوهش به همراه تعداد گروه­های مورد مطالعه، هدف از اجرای پژوهش، روش نمونه­گیری، ویژگی­های نمونه­های پژوهش از حیث تعداد افراد و نوع بیماری، روش جمع­آوری اطلاعات و نتیجه­گیری نهایی اجرای مدل طبقه­بندی و مرور شدند.
نتیجه گیری: با توجه به مرور مطالعات انجام شده با مدل مراقبت پیگیر و موثر بودن تمامی آنها بر پیامدهای مختلف مورد مطالعه، می­توان با قاطعیت بیان نمود که این مدلِ بومیِ همخوان با فرهنگ و بافت کشور ایران مدلی موثر، ساده، کارا و قابل اعتماد بوده و توانایی کاربرد در ارتقاء و بهبود ابعاد مختلف بیماری­های حاد و مزمن را دارد. کیفیت اجرای مطالعات مداخله­ای اجرای مدل مراقبت پیگیر از کیفیت نسبتاً خوبی برخوردار است اما سبک و کیفیت گزارش­دهی آنها نامناسب است.

کلیدواژه‌ها