اهداف: کارآمدی انسان‌ها به استعداد آنها، ابزار مورد استفاده، آموزشی که دیده‌اند و شرایط کارشان بستگی دارد. برای پی‌بردن به کارآمدی یک فرد باید عملکرد وی را اندازهگیری نمود و نتیجه بهدست آمده را با یک معیار مناسب مقایسه کرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات کار طاقتفرسا و حواسپرتی بر کارآمدی در کارکنان یکی از مراکز مدیریت بحران شهر تهران انجام شد. روش‌ها: این مطالعه از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون در سال 1391 روی 68 نفر از کارکنان یکی از مراکز مدیریت بحران شهر تهران انجام شد. نمونهها به‌روش نمونهگیری تصادفی ساده برای انجام آزمایش انتخاب شدند و بهمنظور بررسی و شناخت استعدادها و کارآیی افراد از آزمون خطزنی تولوزـ پیرون استفاده شد. فرمها پس از پایان هفت مرحله آزمایش جمعآوری و تصحیح شدند. دادهها با آزمون ناپارامتری باینومینال بهکمک نرم‌افزار SPSS 18 تحلیل شد. یافته‌ها: کار طاقتفرسا کارآمدی را به‌شدت پایین آورد و کارآیی زنان در شرایط عادی و کار طاقتفرسا بیشتر از مردا ن بود . همچنین حواسپرتی موجب اُفت بازده شد. اثر حواسپرتی مانند اثر کار طاقتفرسا نبود و کار طاقتفرسا اثر شدیدتری در مقایسه با حواسپرتی داشت. نتیجه‌گیری: کار طاقتفرسا بر کارآمدی افراد تأثیر دارد و بازده افراد را به حدود نصف کاهش می‌دهد، اما حواسپرتی به اندازه کار طاقتفرسا سبب اُفت کارآمدی نمیشود. توصیه می‌شود که افراد در یک زمان معین به دو کار نپردازند. همچنین نباید در محیطی مشغول به‌کار شد که به علل مختلف موجبات حواسپرتی فراهم می‌شود.
)