اهداف: آتشنشانها برای انجام وظیفه مطلوب باید از میزان آمادگی جسمانی مناسب برخوردار باشند تا در شرایط کاملاً متفاوت و بحرانی، بتوانند عملکرد تخصصی خود را به‌درستی و با کمترین تلفات انجام دهند. هدف از این مطالعه سنجش صحت و قابلیت آزمونهای عملکرد تخصصی مردان آتشنشان ایران متناسب با سطح آمادگی قلبی- عروقی آنها بود. روشها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در سال 1389 انجام شد. از جمعیت 90نفری متقاضی استخدام در چهار ایستگاه آتش‌نشانی شهر تهران، ۲۵ مامور تازه‌استخدام‌شده با دامنه سنی ۲۳ تا ۳۶ سال به‌صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. آزمونهای عملکردی روتین ایران و هنگکنگ را در شرایط استاندارد و در دمای ۱۹ تا ۲۱ درجه سانتی‌گراد اجرا شد. توان هوازی آتشنشانها به‌روش مستقیم آنالیز گازهای تنفسی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تحلیل دادهها از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و رگرسیون خطی استفاده شد. یافتهها: VO2max آتشنشانها با آزمونهای شاخص هنگکنگ ( ۲۳ / ۰ = R و ۰۳ / ۰ = SEE ) و ایران ( ۰۳ /٠= R و ۱۵ / ۰= SEE ) ارتباط نسبتاً ضعیفی داشت که از جنبه آمار ی معنیدار نبود ( ۰۵ /۰
)