مقدمه: کنوانسیون‌های خلع سلاح بین‌المللی با گذشت زمان اندکی پس از تدوین، با تولید و کاربرد سلاح‌های نسل پیشرو فاقد تطابق و سازگاری لازم می‌شوند. همچنین، با پیدایش تهدیدات سلاح‌های میکروبی جدید، بیوتروریزم و توسعه فناوری‌های نوین زیستی، نیاز به اصلاح محتوایی این کنوانسیون‌ها احساس می‌شود. در این پژوهش تکوینی، مراحل رشد و توسعه مطالعات زیستی- تسلیحاتی، حقوق بین‌الملل و کنوانسیون‌های منع تولید، توسعه و انباشت سلاح‌های زیستی به شکل میان‌رشته‌ای (آزمایشگاهی- حقوقی) مورد مطالعه قرار گرفته و ضرورت بازنگری و اصلاح این کنوانسیون‌ها پیشنهاد شده است. نتیجه‌گیری: رشد علوم زیستی در قرن حاضر بسیار سریع و فزاینده بوده است؛ اما، تدوین و توسعه حقوق بین‌الملل در مهار گرایش‌های تسلیحاتی- نظامی این دانش، تحت نفوذ قدرت‌های تسلیحاتی و دولت‌های توسعه‌یافته قرار داشته است که با عدم ممنوعیت صریح استفاده از این سلاح‌ها، محدودیت‌هایی را برای کشورهای درحال‌توسعه برای دستیابی به جنبه‌های صلح‌آمیز عوامل زیستی ایجاد نموده است. تولید آئروسل‌های پایداری که نسبت به روش‌های تشخیص و شناسایی مقاوم هستند، کنوانسیون را ناگزیر به اصلاح ماهوی می‌نماید.
)