اهداف. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت پسماندهای تولیدی در یکی از بیمارستان‌های تهران، به‌منظور شناسایی منابع و روش‌های کاهش تولید پسماند بود. روش‌ها. این مطالعه از نوع مداخله‌ای میدانی است. روش‌های مؤثر در کاهش تولید پسماند به اجرا درآمد و تأثیر آن پیگیری شد. جمع‌آوری داده‌ها با مشاهده حضوری و تکمیل چک‌لیست توسط پرسشگرها انجام شد و به کمک نرم‌افزار 13 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها. جداسازی و جمع‌آوری جداگانه پسماندهای شبه‌خانگی و عفونی، در 96% بخش‌ها در حالی انجام شد که پزشکان با مشارکت 10% کمترین و پرستاران با مشارکت 40% بیشترین همکاری را داشتند. از مهم‌ترین روش‌های کاهش تولید پسماند، ضرورت وجود الگوی صحیح در خریدها، انبارداری، توزیع و مصرف اقلام و تجهیزات و لوازم متناسب با رویکرد کاهش تولید پسماند و نیازهای بیمارستان بود. جلوگیری از پرت اقلام و استفاده صحیح از آنها، بازیافت پاک در مبدا تولید، اصلاح الگوی ارایه خدمات و تهیه لوازم و تجهیزات مورد نیاز از انواع دارای کیفیت مطلوب از جمله سایر روش‌های موثر در کاهش تولید پسماندها شناسایی شد. موفقیت این عوامل مستلزم حمایت مدیران و نظارت بهداشت بیمارستان است. علی‌رغم افزایش 10درصدی تعداد بیماران بستری نسبت به سال قبل از تحقیق، مقدار پسماندهای تولیدشده تا بیش از 20% کاهش یافت. نتیجه‌گیری. با اجرای برنامه‌های ساده در بیمارستان، تولید پسماندها قابل کنترل و کاهش است. کاهش هزینه‌های مدیریت پسماندهای بیمارستانی و کاهش خطرات زیست‌محیطی آن نیز، با شناسایی و اجرای روش‌های اقتصادی و تکنیکی کاهش یا حذف تولید پسماندها محقق می‌شود.
)