اهداف. سالمونلوز در زمره مهمترین بیماریهای منتقلشونده از طریق غذا محسوب میشود. بروز مقاومت آنتیبیوتیکی هماکنون به مشکلی رو به گسترش در میان گونههای سالمونلا تبدیل شده و معضلات بهداشتی و پزشکی رو به افزایشی را در کنترل و درمان عفونتهای حاصل از این باکتری بهوجود آورده است. هدف از انجام این مطالعه جداسازی و تعیین الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی در میان سویههای بالینی سالمونلا انتریکا زیرگونه انتریکا سرووار تیفیموریوم بود. روشها. سویههای سالمونلا از بیمارستانهای مختلف شهر تهران از اردیبهشت 1386 تا خرداد 1387 جداسازی و مورد مطالعه قرار گرفتند. حساسیت و مقاومت آنتیبیوتیکی سویههای جداشده به 8 آنتیبیوتیک مطابق با روش استاندارد توصیه شده از طرف جدول استاندارد CLSI تعیین شد. یافتهها. از مجموع کل سرووارهای جداشده، 21 ایزوله (2/15%)، مربوط به سالمونلا انتریکا زیرگونه انتریکا سرووار تیفیموریوم بودند. از این تعداد، 14 ایزوله (6/66%) مقاوم به کلرامفنیکل، 12 ایزوله (1/57%) مقاوم به آمپیسیلین، 5 ایزوله (8/23%) مقاوم به کوتریموکسازول، 3 ایزوله (3/14%) مقاوم به نئومایسین و 2 ایزوله (5/9%) مقاوم به نالیدیکسیکاسید بودند. هیچکدام از ایزولهها نسبت به سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون و جنتامایسین مقاومتی نشان ندادند. نتیجهگیری. سالمونلا تیفیموریوم بهعنوان یکی از سرووارهای غیرتیفوئیدی نسبتاً شایع در بیماران قابل جداسازی است. آنتیبیوتیکهای سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون و جنتامایسین در صورت داشتن اندیکاسیون مصرف، کارآیی مناسبی در مهار رشد این سرووار دارند.
)