مقدمه. کارکنان مراکز خدمات بهداشتی – درمانی همواره در معرض آسیب با وسایل نوک تیز وآلوده بوده و در معرض خطر ابتلا به ویروس‌‌های HCV، HBV ، HIV و دیگر پاتوژنها می‌باشند. وخامت و حتی کشنده بودن مواجهه با وسایل نوک تیز و محدودیت تاثیر درمانهای پس از تماس، باعث می شود که به شدت به فکر پیشگیری از وقوع صدمات آنها باشیم .لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع مواجه با وسائل نوک تیز پزشکی در پرستاران یک بیمارستان دانشگاهی و فاکتورهای خطر مرتبط با آن انجام شده است. مواد و روش ها. این مطالعه توصیفی مقطعی در یک بیمارستان دانشگاهی در شهر تهران در شهریور ماه 1386 انجام گردید. برای انجام مطالعه, یک پرسش نامه دو صفحه ای استفاده گردید. که شامل اطلاعات دموگرافیک (مانند سن، جنس و سطح تحصیلات) و سوالاتی در مورد نوع نوک تیز مواجهه یافته و همچنین بخش و نوع فعالیتی که منجر به مواجهه به وسیله نوک تیز شده بود. با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ver12 اطلاعات جمع آوری شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج. در این پژوهش 613 نفر پرستار شاغل در این بیمارستان دانشگاهی وارد پژوهش شدند، که 201 نفر دچار مواجهه شده بودند (78/32 درصد). از این میان 107 نفر (2/53 درصد) مرد و تعداد زنان 94 نفر (8/46 درصد) بود. میانگین سنی افراد در زمان مواجهه شدن 34 سال بود. (SD= ± 6.5). از نظر تحصیلات در میان افراد دچار مواجهه ، 15 نفر کاردان (5/7 درصد) و 178 نفر کارشناس (6/88 درصد) و 8 نفر کارشناس ارشد بودند بیشترین تعداد مواجهه در بخش‌های داخلی با فراوانی 46 بار (9/22 درصد) بوده است. شایع‌ترین وسیله عامل مواجهه سر سرنگ با فراوانی 142 مورد (6/70 درصد) بود. از نظر فعالیتی که فرد در حین انجام آن دچار مواجهه شده بود، خونگیری با 49 مورد (4/24 درصد) بیشترین فراوانی را داشت. نتیجه گیری. فراوانی بالای مواجهه شدن و تماس شغلی با خون زنگ خطر جدی برای پرستاران است،.لذا آموزشهای کاربردی و اطلاع رسانی جهت گزارش دهی همه افراد دچار مواجهه توصیه می شود.
)