چنانچه حوادث هسته‌ای ازطریق جنگ‌های هسته‌ای، انفجار درمراکز و نیروگاه‌ها و نشت اتفاقی عوامل هسته‌ای رخ دهد، عده زیادی ازمردم و یا پرسنل شاغل درآن مراکز آلوده خواهند شد. لذا، دراین هنگام مهمترین اقدامات در وهله نخست نجات مصدومین حادثه و پس از آن رفع آلودگی افراد درگیر می‌باشد. آلودگی خارجی بــــدن شــامل: پوست، منافذ بدن، یعنی، چشم، گوش، بینی، دهان، مو و ناخن‌ها می‌باشد. مهمترین واکنش پوست نسبت به دوزهای مختلف اشعه شامل: اریتم و سرخ‌شدگی زودگذر، دگرگونی ساختمانی خطوط پوست و محو اثر انگشت، کشته‌شدن سلول‌های زاینده پوست، پوسته‌پوسته شدن، خشکی و درنهایت زخم و نکروز می‌باشد. شستشو و پاک کردن موضعی پوست در حوادث هسته‌ای کافی است و در پوست جراحت دیده باید با پوشش‌های ضدآب منطقه آلوده، را پوشاند. به‌طور کلی منطقه آلوده شده پوست را باید به‌صورت ملایم با برس نرم و آب گرم و دترژانت‌ها به‌سمت مرکز منطقه آلوده برای کاهش توزیع آلودگی تمیز نمود. استفاده از اسکراب( مواد ضدعفونی‌کننده و سایشی مثل نوار چسب‌های مخصوص رفع آلودگی) و محلول‌های خاص می‌تواند به لایه شاخی آسیب رسانده و این سد مهم پوستی را از بین ببرد. لذا، تنها شتشو با آب ولرم توصیه شده است.
)