پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی می‌باشد که هدف آن بررسی رابطه میان استرس و کارآیی مدیران پرستاری شاغل در بیمارستان‌های تابعه دانشگاه‌های علوم‌پزشکی بقیه ا … (عج) و ارتش است. دراین پژوهش 90 نفر از سرپرستاران از طریق سرشماری شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه اطلاعات عمومی و آزمون‌های ارزیابی متغیرهای استرس‌زای روانی، فرم‌های ارزیابی کارآیی مدیران و مقیاس نمره‌گذاری لیکرت بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. دراین بررسی 8/38% مدیران پرستاری دارای استرس خفیف 6/35% استرس متوسط و 6/25% آنان دچار استرس شدید بودند. همچنین 7% از مدیران پرستاری کارآیی درحد خیلی کم، 7/9% آنان کارآیی درحد کم، 7/27% کارآیی متوسط، 32% کارآیی درحد زیاد، 6/23% کارآیی خیلی زیاد داشتند. میان استرس و کارآیی سرپرستاران رابطه آماری معنی‌داری وجود داشت (001/0 = p ). همچنین، بین شدت استرس و میزان کـــارآیی سرپرستـــاران رابطه معنی‌داری وجود داشت (01/0 = P ). براساس آزمون آماری انجام شده بین فشار روانی و گذراندن آموزش دوره مدیریت رابطه معنی‌داری وجود داشت (03/0 = P ). بین مدیران پرستاری بیمارستان‌های دانشگاه‌های علوم‌پزشکی سپاه و ارتش از حیث استرس و کارآیی تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت. براساس نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان با ازبین بردن زمینه‌های استرسی کارآیی مدیران پرستاری را افزایش داد.
)