اورانیوم با عدد اتمی 92 به‌عنوان سنگین‌ترین عنصر طبیعی موجود در زمین از سه ایزوتوپ با فراوانی زیر تشکیل شده است ( 238 U = 99.2746%, 235U = 0.72%,234U = 0.0054% ). اورانیوم فقیر شده طی فرآیندی که در آن نسبت ایزوتوپ 235 U یا 234 U در مقایسه با 238 U کاهش یابد، تولید می‌گردد. اورانیوم فقیر شده در جریان بازفرآوری چرخه سوخت نیز تولید می‌شود. امروزه از اورانیوم فقیر شده در ساخت صفحات محافظ پرتو، وزنه تعادل در هواپیماها، مهمات ضدزره و خودروهای زرهی به‌کار می‌رود. مواجهه محیطی و شغلی با اورانیوم غالباً از طریق خوراکی یا استنشاقی صورت می‌گیرد. اخیراً نظریاتی در مورد سازوکارهای آسیب بیولوژیک تابش‌هایی نظیر ذرات آلفای ناشی از اورانیوم ارایه شده است که براساس آن‌ها علاوه بر آسیب به DNA به‌عنوان مولکول هدف، سایر جایگاه‌های حساس خارج سلولی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. در این مقاله نظریه سلول‌های ناظر ( By stander ) و نظریه رخ‌داد ثانویه ( Second Event ) مورد بررسی قرار گرفته و شواهد اپیدمیولوژیک و تجربه آن ارایه شده است.
)