از مجموع تحقیقاتی که سلامت روانی اسرای جنگی را بررسی کرده است، تعداد بسیار کمی از آن‌ها در زمان اسارت انجام گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی علایم روانی اسرای عراقی مقیم اردوگاه‌های ایران و تعیین ارتباط احتمالی علایم روانی با برخی متغیرهای حین و پیش از اسارت انجام گرفت. در این تحقیق تعداد 60 نفر اسیر عراقی ساکن اردوگاه‌های ایران در سال‌های 1377-1376 و بـــا استفاده از تست SCL-90 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد؛ بیشترین و کمترین علایم روانی به ترتیب مربوط به افسردگی و روان پریشی بود. معیارهای SCL-90 با طول مدت اسارت یا دارا بودن فرزند مرتبط نبوده است. میزان تحصیلات بالاتر با شکایات جسمی، وسواس، افسردگی و اضطراب کمتری همراه بوده است. عدم عهده‌داری مسئولیت با میزان اضطراب و خصومت بیشتر همراه بود. سابقه ابتلاء به بیماری جسمی با شکایت جسمی و حساسیت در روابط متقابل و ضریب کلی علایم مرضی بیشتر همراه بود. به‌علاوه، سابقه اختلال روان‌پزشکی پیش از اسارت، با شکایات جسمی و اضطراب و ضریب کلی علایم مرضی بیشتر همراه بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که تحصیلات بالاتر یک عامل حفاظتی در برابر اختلالات روانی بوده است، حال آن‌که سابقه بیماری جسمی یا روانی با افزایش برخی از علایم روانی همراه بوده است. با وجود پایین‌بودن حجم نمونه در تحقیق حاضر، ارتباطی بین علایم مختلف روانی با برخی از متغیرهای پیش یا حین اسارت مشاهده گردید، که توجه به آن‌ها برای سیستم‌‌های بهداشتی مسئول می‌تواند حایز اهمیت باشد.
)