تأثیر تغییرات هفتگی روش تمرین مقاومتی بر ضخامت و قدرت عضلانی در مردان جوان

نوع مقاله : پژوهشی اصیل

نویسندگان

گروه علوم زیستی و ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف: با توجه به رابطه معنی­ دار بین سطح مقطع عضلانی (CSA) و قدرت عضلانی، هدف اصلی ورزشکاران درگیر در تمرینات مقاومتی، افزایش حجم و قدرت عضلانی است. دستکاری مناسب متغیرهای تمرینی مانند شدت، حجم، فرکانس، انتخاب تمرین، فاصله استراحت و سرعت برای به حداکثر رساندن هایپرتروفی عضلانی ناشی از تمرین ضروری است. مطالعه حاضر به بررسی تأثیر تغییرات هفتگی تمرین مقاومتی بر ضخامت عضله و سازگاری قدرتی در مردان جوان پرداخت.
روش‌ها: تعداد 30 مرد جوان (سن: 1/37±21/37 سال، قد: 3/34±174/48 سانتی­متر، وزن: 3/45±72/13 کیلوگرم) به طور تصادفی به گروه‌های تغییر شیوه تمرینی (VAR) یا گروه تمرین سنتی (TRAD) تقسیم شدند. هفته‌های تمرین گروه VAR شامل انطباق، استرس متابولیک، تنش مکانیکی، آسیب عضلانی و هفته بدون بار تمرینی بود که 2 چرخه از این تغییرات از طریق مداخله تمرینی برای آن‌ها رخ داد، اما روال تمرینی گروه TRAD در طول دوره تغییر نکرد.
یافته‌ها: هر دو گروه TRAD (P=0/001) و VAR (P=0/007) افزایش قابل توجهی در ضخامت عضله دوسر بازویی (BB) نشان دادند، اما تفاوت معنی‌داری بین دو گروه‌ مشاهده شد (0/012 =P). ضخامت عضله پهن خارجی (VL) در هر دو گروه به طور معنی ­داری افزایش یافت (0/001=P) اما تفاوت معنی ­داری بین دو گروه مشاهده نشد (0/05<P). در بین گروه‌ها، توده بدون چربی بدن (LBM) به طور معنی‌داری افزایش (0/001 =P) و درصد چربی بدن TRAD (P=0/024) و VAR (P=0/049) کاهش یافت اما تفاوت معنی‌داری در شاخص توده بدنی مشاهده نشد (0/05<P). هر دو گروه در آزمون قدرت پرس سینه و اسکات پشت (1-RM) افزایش معنی­داری نشان دادند (0/001 =P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که تغییر شیوه ­های تمرین مقاومتی به صورت هفتگی برای هایپرتروفی عضله دوسربازویی مؤثرتر از تمرین مقاومتی سنتی است. با این وجود در مورد عضله پهن خارجی اثر تمرینات VAR و TRAD مشابه می ­باشد.

کلیدواژه‌ها

طب نظامی
دوره 26، شماره 2 - شماره پیاپی 126
خرداد و تیر 1403
صفحه 2258-2268

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار