استادیار روانشناسی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، ایران
چکیده
زمینه و هدف: همواره تحقیقات نشان می دهد که نظامیان بیشتر از افراد غیرنظامی درمعرض آسیب های روانی قرار می گیرند از این رو پژوهش حاضر بدنبال آن است که رابطه بین تاب آوری و عمل به باورهای دینی با اضطراب و افسردگی درمیان سربازان را مطالعه نماید.
روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن شامل سربازان وظیفه (محدوده سنی 29 تا 18 سال) که حداقل دارای مدرک دیپلم بوده و در ماه های بهار و تابستان سال 1393 مشغول به انجام خدمت وظیفه عمومی در شهر قم می باشند. شیوه انتخاب نمونه ها، تصادفی طبقه ای بود. پرسشنامه های اضطراب و افسردگی بک، عمل به باورهای دینی معبد، تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISk) توسط سربازان تکمیل شد. ﺑﺮای ﺗﺤﻠﻴﻞ دادهﻫﺎ، از نرم افزار SPSS16 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ.
یافته‌ها: میانگین سنی 215 سرباز 5/2± 6/21 سال بود. ارتباط معکوس بین تاب آوری و عمل به باورهای دینی با اضطراب و افسردگی وجود داشت (p= <0/05). با کاهش یک واحد در تاب‌آوری سربازان، میزان اضطراب آنان به میزان 386/0 افزایش پیدا می‌کند. همچنین افزایش یک واحد در متغیر تاب‌آوری باعث کاهش افسردگی به میزان 357/0 می‌شود. از طرفی افزایش یک واحدی در متغیر عمل به باورهای دینی، باعث کاهش افسردگی به میزان 108/0 گردیده است و کاهش یک واحدی در عمل به باورهای دینی به میزان 278/0 اضطراب سربازان افزایش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که تاب آوری و عمل به باورهای دینی نقش بسزایی در کاهش میزان افسردگی و اضطراب سربازان دارد. لذا می توان اثرگذاری باورهای دینی و تاب آوری بر سلامت روانی سربازان را گوشزد کرد.
)