بررسی رابطه نارسایی در انسجام خانواده با شیوع خستگی فیزیکی و روانی در میان اعضای خانواده‌های نیروی انتظامی استان یزد

زمینه و هدف: خستگی فیزیکی و روانی علاوه بر تضعیف عملکرد و وظایف شغلی کارکنان، منجر به هزینه­های اقتصادی بسیار بالا برای فرد و سازمان و نیز ایجاد شرایط پزشکی مزمن می­شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه میان نارسایی در انسجام خانواده و شیوع خستگی فیزیکی و روانی اعضای خانواده انجام شد.
روش‌ها: پژوهش حاضر در قالب یک طرح توصیفی و پیمایشی و در سال 1393 انجام شد. داده­های مطالعه از 100 خانواده (100 مرد و 100 زن) نیروی انتظامی استان یزد که با استفاده از روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شده بودند گردآوری شدند. ابزار اندازه­گیری عبارت بودند از مقیاس خستگی (FS)، و پرسشنامه ارزیابی انسجام خانواده (FCES). برای آزمون تفاوت میان خانواده­های با سطوح چهارگانه انسجام از روش تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده شد.
یافته‌ها: نرخ شیوع نارسایی در انسجام خانواده­ها در میان خانواده­های کارکنان نیروی انتظامی استان یزد، 32 درصد، و شیوع خستگی کلی (فیزیکی و روانی) در میان خانواده­ها، 42 درصد بوده است. تفاوت معناداری میان خانواده­های با 4 سطح مختلف انسجام شامل: بی­اعتنا، جدا، وابسته و اختلاط از نظر میزان خستگی کلی (01/0>P)، خستگی فیزیکی (01/0>P) و خستگی روانی (01/0>P) مشاهده شد. بنابراین، رابطه میان نارسایی در انسجام خانواده و شیوع خستگی تأیید شد.
نتیجه‌گیری: نارسایی در انسجام خانواده، یکی از عوامل خطر شیوع خستگی در میان اعضای خانواده­ها می­باشد. افراد با سطوح مختلف انسجام خانواده از میزان خستگی فیزیکی و روانی تجربه شده متفاوتی برخوردار بودند. لذا، مداخله­های اجتماعی و رفتاری برای تقویت انسجام خانواده کارکنان نیروی انتظامی ضروری به نظر می­رسد.