چکیده مقدمه: 40% حجم بدن انسان بالغ از عضله اسکلتی تشکیل شده است. دامنه بیماری‌های عضله اسکلتی از ضعف عضلانی تا فلج و حتی مرگ گسترش دارد. در نیروهای نظامی، شایع‌ترین صدمات، زخم‌های بازی هستند که در آن، تمام یا بخشی از یک یا چند عضله اسکلتی تخریب می‌شود. سلول‌های عضلانی در افراد بالغ آن‌گونه که بافت‌هایی همچون بافت خون‌ساز، پوست و سایر بافت‌ها به‌طور منظم تکثیر می‌یابند، امکان تکثیر ندارند. بنابراین، توانایی گرفتن تعداد کمی سلول از پستاندار بالغ و تولید حجم نسبتاً زیاد عضله اسکلتی، مزیت ارزشمندی برای بشر است. نتیجه‌گیری: در حال حاضر به نظر می‌رسد که طراحی و ساخت جایگزین عضله اسکلتی به‌نحوی که از لحاظ عملکرد انقباضی قابل مقایسه با عضله طبیعی باشد اندکی دور از ذهن است؛ چراکه هنوز هیچ‌گونه روش موثر و قابل انجام برای ساخت جایگزین عضلانی که از لحاظ اندازه نسبتاً بزرگ باشد و در آن فیبرهای عضلانی بالغ و زنده با تراکم و نظم معین شبیه به عضله طبیعی کنار هم قرار گرفته باشند وجود ندارد.
)