اهداف: عوامل باکتریایی از مهمترین منابع انتقال عفونت در بیمارستانها هستند. برای مطالعه عوامل بیولوژیک هوا، نیاز به طراحی یک مبدل سوسپانسیون باکتریایی به بیوآئروسل وجود دارد. این مطالعه با هدف طراحی سیستمی مناسب برای تولید بیوآئروسل بهمنظور حذف اشرشیا کلی از هوای آلوده با استفاده از خاکستر استخوان انجام شد. روشها: این پژوهش کاربردی طی 8 ماه به انجام رسید. خاکستر استخوان با استفاده از کوره الکتریکی تهیه شد. آمادهسازی و دانهبندی خاکستر استخوان با مش 60-20 انجام گرفت. برای تعیین خصوصیات جاذب مورد نظر از تکنیک پراکنش پرتو ایکس استفاده شد. pHzpc و سطح ویژه جاذب با تیتراسیون و اندازهگیری میزان گاز ازت جذبشده و ایزوترم جذب BET تعیین شد. غلظت آئروسل باکتریایی در محدوده 107-103 عدد باکتری در هر میلیلیتر هوا با نبولایزر تهیه و در سیستم تزریق شد. دادهها بهکمک نرم افزار RSM 7 تفسیر شد. یافتهها: راندمان حذف اشرشیا کلی با میزان جرم جاذب استفاده شده در ستون جذب رابطه مستقیم داشت و در سوسپانسیون باکتریایی 103 در هر میلیلیتر هوا و جرمهای جاذب 4، 7 و 10 گرم تعداد باکتری باقیمانده بهترتیب 30، 11 و 1 عدد در میلیلیتر بود. اندازه جاذب در محدوده 40-20 مش راندمان بیشتری نسبت به اندازههای بزرگتر از 40 نشان داد. راندمان پاکسازی هوای آلوده در مدت 30 دقیقه و در مش 40-20 معادل 99/99% بهدست آمد. نتیجهگیری: سیستم تولید بیوآئروسل در مطالعه حذف اشرشیا کلی از هوای آلوده با استفاده از خاکستر استخوان با راندمان مطلوبی عمل مینماید .
رضایی, عباس, رامین, مریم, غنی زاده, قادر, & ولی پور, فیروز. (1401). طراحی سیستم تولید بیوآئروسل بهمنظور حذف اشریشیا کلی از هوای آلوده با استفاده از خاکستر استخوان. طب نظامی, 13(2), 89-95.
MLA
عباس رضایی; مریم رامین; قادر غنی زاده; فیروز ولی پور. "طراحی سیستم تولید بیوآئروسل بهمنظور حذف اشریشیا کلی از هوای آلوده با استفاده از خاکستر استخوان". طب نظامی, 13, 2, 1401, 89-95.
HARVARD
رضایی, عباس, رامین, مریم, غنی زاده, قادر, ولی پور, فیروز. (1401). 'طراحی سیستم تولید بیوآئروسل بهمنظور حذف اشریشیا کلی از هوای آلوده با استفاده از خاکستر استخوان', طب نظامی, 13(2), pp. 89-95.
VANCOUVER
رضایی, عباس, رامین, مریم, غنی زاده, قادر, ولی پور, فیروز. طراحی سیستم تولید بیوآئروسل بهمنظور حذف اشریشیا کلی از هوای آلوده با استفاده از خاکستر استخوان. طب نظامی, 1401; 13(2): 89-95.