اهداف: تنش‌های حرارتی یکی از آلاینده‌های فیزیکی زیان‌آور محیط کار است. در صورت عدم کنترل استرس‌های گرمایی، طیف گسترده‌ای از عوارض و بیماری‌ها، از اختلالات خفیف مثل سوزش تا شرایط مرگ‌آور نظیر شوک گرمایی ممکن است ایجاد شود. هدف از این تحقیق، بررسی تنش‌های حرارتی در یکی از کارخانجات ذوب فلزات به‌وسیله شاخص WBGT و ارایه راه‌کارهای کنترلی بود. روشها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، چهار ایستگاه کاری یکی از کارخانجات ذوب فلزات تهران که کارگران آنها در مواجهه مستقیم و غیرمستقیم با گرما بودند، انتخاب شدند و مراحل اندازه‌گیری و ارزیابی تنش حرارتی در چهار روز پیاپی از روزهای نیمه مرداد 1385 در آنها انجام شد. از دماسنج‌های شیشه‌ای، تر چرخان، گویسان استاندارد و کاتا نقره‌اندود با فاکتور کاتا 420 و دامنه 52 تا 55 درجه سانتیگراد به‌ترتیب برای اندازه‌گیری دمای خشک، تر طبیعی، تابشی و سرعت جریان هوا استفاده شد. داده‌ها با آمار توصیفی و به‌صورت دستی تحلیل شد. یافته‌ها: WBGT در تابستان 1385، در اتاق کنترل خط نورد و قسمت برش کمتر از حد استاندارد بود. WBGTTWA سکوی ذوبریزی معادل 49/27 درجه سانتیگراد برآورد شد که نشان داد کارگران این قسمت در مقایسه با مقدار حد آستانه مجاز مواجهه با گرما طبق پیشنهاد ACGIH ، با تنش حرارتی بیشتر از حد مجاز مواجه بودند. نتیجه‌گیری: در سکوی ذوبریزی، شرایط جوی در فصل تابستان برای انجام کار مساعد نیست و باید تدابیری برای کنترل گرمای تابشی اندیشیده شود.
)