اهداف: اختلال استرس پس از ضربه یکی از اختلالاتی است که نه‌تنها کیفیت زندگی جانباز، بلکه خانواده او را تحت تاثیر قرار می‌دهد و تجربه آسیب در یکی از اعضای خانواده، می‌تواند سایر افراد خانواده را نیز متاثر سازد. این پژوهش با هدف بررسی شدت و فراوانی علایم اختلال استرس پس از ضربه نیابی در فرزندان مصدومان شیمیایی انجام شد. روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی روی 528 نفر از اهالی شهرستان سردشت در سال 1388 انجام شد. برای انتخاب گروه مورد، فرزندان تمام خانواده‌های مصدومان شیمیایی شهرستان سردشت مورد بررسی قرار گرفتند. برای انتخاب گروه کنترل، 5 منطقه شهرستان سردشت به‌صورت تصادفی خوشه‌ای و 600 خانواده به‌صورت تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. در مجموع 528 نفر دارای معیارهای ورود به مطالعه شناخته شدند و 286 نفر به‌عنوان گروه مورد و 242 نفر به‌عنوان گروه کنترل، از نظر علایم اختلال استرس پس از ضربه نیابی بر اساس پرسش‌نامه میسیسیپی بررسی و مقایسه شدند. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 14 تحلیل شد. یافته‌ها: نمره کل میسیسیپی در فرزندان جانبازان شیمیایی 92/13 ± 88/128 و در گروه کنترل 70/22 ± 34/108 بود (0.05>p). نمره کل میسیسیپی در پدران گروه مورد نیز بیشتر از پدران گروه کنترل بود (0.05>p). تفاوت معنی‌داری در نمره فرزندان بر حسب جنس و گروه‌های سنی وجود نداشت. نتیجه‌گیری: استرس روانی ناشی از آسیب شیمیایی پدر به فرزندان منتقل می‌شود و لازم است به عنوان یک مشکل جدی نسبت به پیشگیری و درمان آن اقدام شود.
)