اهداف: لیشمانیوز جلدی یکی از مهم‌ترین بیماری‌های منتقله به‌وسیله پشه خاکی است که از مهم ترین معضلات بهداشتی در ایران است. داشتن اطلاعات از وضعیت بیماری کمک شایانی به برنامه کنترل خواهد نمود. مطالعه حاضر به‌منظور توصیف وضعیت لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان انجام گرفت. روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی 465 بیمار مبتلا به سالک که از سال 1385 تا سال 1388 در مراکز بهداشتی- درمانی شهرستان دامغان تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، ملیت، محل سکونت، تعداد و محل زخم، ماه و سال بروز بیماری ثبت شد. داده‌ها با آزمون مجذور کای در نرم‌افزار SPSS 12 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: از 465 بیمار مورد مطالعه 263نفر مرد (5/56%) و 202نفر زن (5/43%) بودند. 148نفر (8/31%) در شهر و 317نفر (2/68%) در مناطق روستایی سکونت داشتند. بیشترین فراوانی در گروه سنی 29-20 سال (22%) بود. بیشترین ضایعات (84%) در اندام‌ها مشاهده شد و 46% بیماران حداقل دو زخم در بدنشان داشتند. بالاترین میزان شیوع در ماه‌های مهر، آبان و آذر مشاهده شد. نتیجه‌گیری: لیشمانیوز جلدی در روستاهای مناطق کویری به‌صورت بومی وجود دارد و در محلههای حاشیه شهر دامغان در حال گسترش است. بنابراین برنامه‌ریزی جامع به‌منظور کنترل بیماری ضروری است.
)