اهداف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی میزان بروز آسیب های فیزیکی و عوامل ایجادکننده آنها حین دوره تمرینات آمادگی جسمانی در نیروهای نظامی تحت آموزش بود. روش‌ها: در این پژوهش توصیفی گذشته نگر با روش سرشماری، 5559 نیروی رسمی که طی سه سال آموزشی (شهریور 1383 تا شهریور 1386) در سه پادگان آموزشی دوره آموزش نظامی را گذرانده بودند، به‌عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط پرسش‌نامه محقق‌ساخته از پرونده‌ها و مستندات موجود براساس سیستم طبقه‌بندی بیماری‌ها جمع‌آوری، کدگذاری و توسط نرم‌افزار SPSS 15 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: بیشترین میزان وقوع مربوط به آسیب‌های اسکلتی- عضلانی (96.2%) و شایع‌ترین نوع آسیب اسکلتی- عضلانی آسیب‌های سطحی (42.1%) بود. همچنین بیشترین ناحیه آسیب‌دیده در مصدومان، اندام تحتانی در ناحیه مچ پا (27.6%) بود. بیشترین آسیب‌ها در سالن ورزشی (23.8%) رخ داده بود. میزان شیوع کل آسیب‌های مورد نظر حین تمرینات نظامی به‌ترتیب، سال اول (4.9%)، سال دوم (2.5%) و سال سوم (3.2%) بود. شایع‌ترین علت وقوع آسیب حین دوره آموزش نظامی، لغزیدن یا زمین‌خوردن (33.5%) حین فعالیت‌های آموزشی بود. نتیجه‌گیری: مهم‌ترین علت مراجعه به درمانگاه و شایع‌ترین نوع آسیب‌های فیزیکی در نیروهای نظامی حین تمرینات نظامی آسیب‌های اسکلتی- عضلانی است . پیشگیری اولین گام برای کاهش حوادث ترومایی محسوب می‌شود .
)