کاربرد علایم هشداردهنده در کنترل نرخ رفتارهای ناایمن

  اهداف: روند فزاینده توسعه و استفاده از تکنولوژی‌­های مدرن و پیچیده با وجود مزایای زیاد، باعث بروز مشکلات متعددی در زمینه ایمنی و سلامتی شده که یکی از مهم­‌ترین آنها افزایش نرخ بروز حوادث و بیماری­‌های شغلی است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی رفتارهای ناایمن کارکنان یک صنعت دفاعی در ایران و ارزیابی نقش علایم هشداردهنده در کاهش این رفتارها بود.   روش‌­ها: این مطالعه مداخله‌ای در یکی از صنایع دفاعی در ایران انجام گرفت. در فاز اول، با استفاده از روش نمونه­‌برداری از رفتارهای ایمنی، رفتارهای افراد شاغل در واحد مورد مطالعه که مشتمل بر 263 نفر بودند مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دوم، پس از تحلیل داده­‌های جمع‌­آوری­‌شده، فراوانی هرکدام از رفتارهای ناایمن و سهم هر کدام در کل اعمال ناایمن به‌­دست آمد و سپس روابط احتمالی آنها با بعضی از خصوصیات دموگرافیک بررسی شد. رفتارهای ناایمن قبل و پس از (2 و 4 ماه) نصب علایم هشداردهنده ارزیابی شدند.   یافته‌­ها: پیش از مداخله 1/52‌% رفتار‌ها ناایمن بودند. فراوان‌ترین رفتارهای ناایمن شامل عدم استفاده یا سوء استفاده از تجهیزات حفاظت فردی، وضعیت نامناسب و استفاده غلط از ابزارهای دستی بود. با گذشت 2 و 4 ماه از اقدامات مداخله‌ای، نرخ رفتار‌های ناایمن به‌­ترتیب به 2/33 و 7/38% کاهش یافت. نتیجه‌­گیری: استفاده از علایم هشداردهنده تاثیر مثبتی در کاهش رفتارهای ناایمن کارکنان دارد. هرچند که از اثربخشی آن در طول زمان کاسته می‌شود.