اهداف. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سه روش آموزش سالن تفنگ بادی، شبیهساز سلاح سبک و میدان تیر واقعی در افزایش مهارت تیراندازی دانشجویان انجام شد. روشها. گروه نمونه مشتمل بر دانشجویان دو کلاس درس مهارت تیراندازی یک دانشکده نظامی بودند که بهطور تصادفی خوشهای از میان سایر کلاسها انتخاب شده و به دو گروه الف (آزمایش) و ب (کنترل) تقسیم شدند. ابزار گردآوری دادهها فرم ثبت نمرات تیراندازی بود. یافتهها با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی (درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمونهای آماری ( t مستقل و وابسته، تحلیل واریانس چندراهه، آزمون f و آزمونهای تعقیبی) تحلیل شد.� یافتهها. از ابتدا تا انتهای آزمایش، نمرات مهارت تیراندازی سیر صعودی داشت. تغییر ترتیب استفاده از دو سبک کمکی (سالن تفنگ بادی و کارگاه شبیهساز) قبل از میدان تیر واقعی، سبب تفاوت در نمرات نشد. حضور در کارگاه شبیهساز سلاح سبک، سالن تفنگ بادی و میدان تیر واقعی ، سبب افزایش معنیداری در نمرات مهارت تیراندازی شد . تاثیر آموزش در میدان تیر واقعی بیش از دو سبک دیگر بود. نتیجهگیری. آموزش تیراندازی با کمک شبیهساز سلاح سبک موجب تفاوت معنیدار در نمرات میشود. همچنین، آموزش با کمک شبیهساز و تفنگ بادی تنها در حد روشی مکمل توجیه میشود و آموزش با سلاح واقعی همواره مورد تاکید است.
)