مقدمه. اسارت به عنوان یکی از پراسترس‌ترین رویدادهای زندگی است که تحول و دگرگونی‌های عمیق روانی- اجتماعی و جسمانی را برای فرد به دنبال دارد. هدف تحقیق حاضر بررسی میزان افسردگی در آزادگان است. فرضیه اصلی در این تحقیق بررسی رابطه میزان افسردگی در بین آزادگان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و نیز رابطه آن با اضطراب، خصومت و جسمانی‌سازی است. مواد و روش ها. مطالعه حاضر از نوع توصیفی است. تعداد 129 نفر از آزادگان شهر اصفهان که در اسارت رژیم عراق در طی جنگ تحمیلی بوده‌اند، سه ماه پس از آزادی در این تحقیق شرکت کرده‌اند. آزادگان پرسشنامه‌های شامل اطلاعات دموگرافیک، آزمون افسردگی بک و زیر مقیاس افسردگی از آزمون SCL-90 را تکمیل کردند. نتایج. نتایج نشان می‌دهند که اسرا در طی دوران اسارت رنج و محرومیت‌های متعدد محیطی، روانی و جسمانی را تحمل کرده و شاهد شکنجه همرزمان خود بوده و یا خود شکنجه شده‌اند. نتایج نشان می دهندکه در بدو ورود آزادگان به میهن اسلامی اکثریت آزادگان فاقد افسردگی بوده و تنها 26% آنان از افسردگی رنج می بردند. بحث. انتظار می‌رود با گذشت زمان مشکلات روان‌شناختی آزادگان به دلیل محرومیت‌های دوران اسارت افزایش یابد. به علاوه یافته‌ها نشان دادند که بین افسردگی، اضطراب، خصومت و مشکلات جسمانی‌سازی در آزادگان افسرده رابطه معنادار وجود دارد.
)