مطالعاتی که در جنگ‌های مختلف انجام شده است بیانگر آن است که متغیرهای متعددی توانایی رزمندگان را برای مقابـله با استرس‌های نبرد افزایش یا کاهـش می‌دهند. دو گروه عمـده از متغیرها شامل متغیرهای پیشایند و واسطه‌ای منجر به ایجاد برداشت‌های اساسی از موقعیت‌های استـرس‌زا می‌شـوند. متغیرهـای پیشـایند شامـل عوامل فردی، عوامل مربوط به واحد یا یگـان رزمی و عوامـل مربوط به میدان نبرد می‌شوند. عوامل فردی به شخصیت فرد، فشارهای غیرنظامی، رو به رویی با موقعیت‌های نظامی و نقش‌های نظامی مربوط هستند. عوامل مربوط به واحد یا یگان رزمی به انسجام در واحد، روحیه، میزان آموزش، قدرت رهبری و فرماندهی و میزان تعهد در انجام وظیفه مربوط می‌گردند. عوامل مربوط به میدان نبرد به نوع نبرد، غافلگیری، بلاتکلیفی و شرایط محیطی مربوط می‌شوند. متغیرهای واسطه‌ای که ماهیتی شناختی دارند به برداشت‌ها، انتظارات، نحوه برخورد و ارزیابی از محیط نبرد مربوط می‌شوند. بر اساس این دو متغیر (پیشایند و واسطه‌ای)، سبک پاسخ فرد (جسمانی، عاطفی، شناختی و اجتماعی) تعییـن می‌شود و برحسب این پاسخ‌ها، سبک مقابله (از مقابله فعال تا نافعال و شکننده) مشخص خواهد شد.
)