بررسی میزان شیوع و شدت افسردگی در 100 نفر از جانبازان 30 الی 70 درصد شیمیایی و غیرشیمیایی جنگ تحمیلی در تبریز

  پژوهش‌های موجود نشان می‌دهد که میزان افسردگی در میان جانبازان بیش از اقشار عادی است. هدف اصلی از این پژوهش تعیین میزان افسردگی و نیز شدت آن در جانبازان 30 تا 70 درصد و بالاتر و نیز مقایسه آن با گروه شاهد بود. همچنین، به‌دلیل تنوع درصدهای جانبازی و نیز تنوع ضایعات جسمی، مقایسه‌ای در میزان شیوع و شدت درجات افسردگی در جانبازان شیمیایی و غیرشیمیایی و نیز در بین جانبازان با درصدهای مختلف جانبازی به‌عمل آمد.   در این تحقیق 100 نفر از جانبازان جنگ تحمیلی با درصدهای جانبازی 30 تا 70 درصد و بالاتر با ضایعات متفاوت به‌طور تصادفی انتخاب و با گروه شاهد تحت بررسی قرار گرفتند. تعیین وجود افسردگی به‌وسیله پرسشنامه افسردگی استاندارد زونگ و مصاحبه روان‌پزشک براساس معیارهای IV - DSM انجام شد. تمام نمونه‌ها از بین جانبازان مرد انتخاب شدند. محدوده سنی 25 تا 75 سال و میانگین سنی افراد بررسی شده 38 سال بود. نتایج نشان داد، شیوع افسردگی در کل جانبازان 71% و در گروه شاهد 36% است. شدت درجات افسردگی در جانبازان بالا بود، به‌طوری‌که 31% جانبازان،‌ افسردگی شدید و عمیق داشتند که در گروه کنترل وجود نداشت. همچنین شیوع افسردگی و شدت درجات افسردگی در جانبازان شیمیایی بالاتر از جانبازان غیرشیمیایی بود. بیشترین میزان شدت علایم افسردگی در جانبازان غیرشیمیایی 39% - 30% بود، به‌طوری‌که 28/64% آنها، علایم افسردگی شدید را نشان می‌دادند.   شیوع افسردگی در جانبازان قطع‌نخاع برخلاف تصورات و فرضیات و با وجود این‌که بیشترین میزان معلولیت و محدودیت جسمی را نسبت به سایر گروه‌های جانبازان داشتند، از تمام گروه‌ها کمتر بود.   با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که غیر از معلولیت‌های جسمی و شدت معلولیت و محدودیت فیزیکی، عوامل دیگری نیز در میزان بروز و شدت علایم افسردگی در جانبازان دخیل‌اند که بایستی در تحقیقات بعدی مورد ارزیابی قرار گیرند.