هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر سولفورموستارد ( Sulfure Mustard ) بر آلوئل و پارانشیم ریه و طراحی مدل حیوانی ریه شیمیایی شده می‌باشد. 78 راس موش نر بزرگ صحرایی سه ماهه از نژاد NMRI به وزن 40 ± 200 گرم به‌طور تصادفی در 7 گروه انتخاب و دوزهای متفاوتی از سولفورموستارد به 5 گروه آزمایشی به‌صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه کنترل بدون تزریق و گروه شم فقط حلال (بافر تیرودز) تزریق شد. 5 گروه آزمایشی در 5 دوز مختلف 5/2، 5، 10، 20 و mg/kg 40 محلول سولفورموستارد را برای یکبار دریافت کردند و پس از بیست و چهار ساعت و دو هفته و هشت هفته کشته شدند و از ریه سمت راست نمونه‌گیری شد. نمونه‌ها پس از فیکس‌‌کردن، Processing ، پارافینه‌کردن و بلوک‌گیری، به‌صورت سریال با ضخامت پنج میکرون قطع زده شد، سپس برای مطالعه هیستوپاتولوژی با هماتوکسیلین- ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. نتایج این تحقیق نشان می‌داد که آثار سوء سولفورموستارد بر ساختمان آلوئولار و پارانشیم ریه وابسته به دوز است. در طولانی مدت این اثر باقی می‌ماند. آسیب‌های وارده به آلوئل در تمام گروه‌های تجربی نسبت به گروه شاهد و کنترل بیشتر است و کمترین آسیب در دوز mg/kg 5/2 و بیشترین در دوز mg/kg 40 مشاهده شده است و تغییرات پاتولوژیک به‌صورت خون‌ریزی، ادم، ارتشاع آماسی در دوزهای بالا بیشتر است. نتایج این تحقیق نشان می‌داد که موش بزرگ صحرایی مدل مناسبی برای مطالعه اثرات سولفورموستارد در بافت ریه می‌باشد.
مهدوی‌نسب, حسین, مفید, محمود, ایمانی, حسین, اسدی, محمدحسین, بهادران, حسین, & میرشفیعی, غلامعلی. (1401). بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک حاد و مزمن سولفورموستارد بر ریه موش بزرگ صحرایی. طب نظامی, 5(3), 211-217.
MLA
حسین مهدوی‌نسب; محمود مفید; حسین ایمانی; محمدحسین اسدی; حسین بهادران; غلامعلی میرشفیعی. "بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک حاد و مزمن سولفورموستارد بر ریه موش بزرگ صحرایی". طب نظامی, 5, 3, 1401, 211-217.
HARVARD
مهدوی‌نسب, حسین, مفید, محمود, ایمانی, حسین, اسدی, محمدحسین, بهادران, حسین, میرشفیعی, غلامعلی. (1401). 'بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک حاد و مزمن سولفورموستارد بر ریه موش بزرگ صحرایی', طب نظامی, 5(3), pp. 211-217.
VANCOUVER
مهدوی‌نسب, حسین, مفید, محمود, ایمانی, حسین, اسدی, محمدحسین, بهادران, حسین, میرشفیعی, غلامعلی. بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک حاد و مزمن سولفورموستارد بر ریه موش بزرگ صحرایی. طب نظامی, 1401; 5(3): 211-217.
)