بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی در بیماران با ضایعات ریوی مزمن ناشی از عوامل شیمیایی (سولفورموستارد) و غیر شیمیایی

اهداف. روش‌های درمانی معمول برونشیت مزمن علاوه بر برونکودیلاتورها، آنتی‌بیوتیک درمانی می‌باشد. از آنجایی‌که سولفورموستارد با اختلال در سیستم‌های دفاعی بدن و انسداد در راه‌های ‌تنفسی، فرد را مستعد به رشد میکروارگانسیم‌های مختلف می‌گرداند. لذا، احتمال وجود مقاومت میکروبی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها وجود دارد . از این‌ رو، هدف این مطالعه بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی باکتری‌های جدا شده از ریه مصدومین شیمیایی است. روش ها. در این مطالعه تعداد 214 نفر از مصدومین شیمیایی و غیرشیمیایی با برونشیت مزمن که تحت درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها قرار داشتند، از نظر میکروارگانیسم‌های شایع و مقاومت آنتی‌بیوتیکی مورد مطالعه قرار گرفت. افراد مورد مطالعه به دو گروه مصدوم با سولفورموستارد (117 نفر) و بیماران با برونشیت مزمن غیرشیمیایی (97 نفر) تقسیم گردیدند. سپس با استفاده از نتایج کشت باکتریولوژی، استرپتوکوک گروه A ، استرپتوکوک گروه D ، استرپتوکوک غیر A و D ، استافیلوکوک اورئوس، استافیلوکوک اپیدرمیدیس، انتروباکتر، سودوموناس، E.Coli ، کلبسیلا، سیتروباکتر در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها. مطالعه در مورد مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها بر روی 3 میکروارگانیسم شایع در کشت بیماران انجام گرفت که به ترتیب عبارتند از : 9/57 درصد استرپتوکـــوک غیر A و D (50 درصد شیمیایی و 50 درصد غیرشیمیایی)، 3/10 درصد استافیلوکوک اورئوس (6/63 درصد شیمیایی و 4/36 درصد غیرشیمیایی) و 3/9 درصد سودوموناس‌آئروژینوزا (70 درصد شیمیایی و 30 درصد غیرشیمیایی). از نظر مقاومت سودوموناس‌آئروژینوزا نسبت به داروهای مورد استفاده در گروه شیمیایی 12 مورد (7/85 درصد) حساس و 2 مورد (3/14 درصد) غیرحساس به سیپروفلوکساسین خوراکی و در گروه غیرشیمیایی 6 مورد (100 درصد) حساس و هیچ‌گونه مقاومتی نسبت به سیپروفلوکساسین گزارش نشد. همچنین، در گروه شیمیایی 8 مورد (1/57 درصد) حساس و 4 مورد (6/28 درصد) غیرحساس به آمیکاسین و در گروه غیرشیمیایی 4 مورد (7/66 درصد) حساس و هیچ‌گونه مقاومتی نسبت به آمیکاسین مشاهده نشد. در مورد مقاومت استافیلوکوک اورئوس نسبت به داروها در گروه شیمیایی و غیرشیمیایی هیچ‌گونه مقاومتی به سیپروفلوکساسین دیده‌ نشد و نسبت به وانکومایسین در گروه شیمیایی 12 مورد (7/85 درصد) مقاوم و 2 مورد (3/14 درصد) حساس و در گروه غیرشیمیایی 8 مورد (100 درصد ) حساس به دارو و هیچ‌گونه مقاومتی نسبت به آن دیده ‌نشد. از نظر استرپتوکوک غیر A و D در گروه شیمیایی 46 مورد (2/90 درصد) حساس و 2 مورد (9/3 درصد) غیرحساس و در گروه غیرشیمیایی 39 مورد (2/72 درصد) حساس و 7 مورد (13 درصد) غیرحساس نسبت به سیپروفلوکساسین دیده شد. نتیجه گیری. نظر به این‌که میزان پاسخ بیماران به سیپروفلوکساسین در هر دو گروه و در هر 3 باکتری شایع نسبت به بقیه بالاتر بوده است. بنابراین، به احتمال زیاد می‌توان سیپروفلوکساسین را یک داروی خوب در درمان برونشیت مزمن ناشی از عوامل شیمیایی یا غیرشیمیایی دانست که البته جهت تأیید آن نیاز به مطالعات تحلیلی بیشتری است.